Την άνοιξη του 1906 ξαναγύρισαν πάλι στα Κορέστια, με κοινό δικό τους σώμα, ενωμένοι πια και αχώριστοι καπεταναίοι. Με απόφαση του ανωτάτου Συμβουλίου του Ελληνικού Μακεδονικού Κομιτάτου, ο Δημήτριος Νταλίπης διορίσθηκε οπλαρχηγός στη περιφέρεια των Κορεστίων, όπου η κατάσταση το 1906 ήταν πολύ δύσκολη. Οι κομιτατζήδες είχαν πληθύνει και τα δικά μας δυναμικά στελέχη στα χωριά είχαν εξοντωθεί ή απομακρυνθεί. Μόνον οι δύο ντόπιοι οπλαρχηγοί Νταλίπης και Κύρου, κατόρθωσαν να κρατηθούν  γιατί γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα, γνώριζαν το έδαφος και τη γλώσσα, η δε εντοπιότης τους ασκούσε ψυχολογικό παράγοντα στους χωρικούς.