Το 1912, παρουσιάζοντας ψεύτικα πιστοποιητικά λόγω του νεαρού της ηλικίας του, κατετάγη εθελοντής στον ελληνικό στρατό και έλαβε μέρος στη μάχη του Μπιζανίου. Το 1917 εξήλθε της σχολής των Ευελπίδων με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού ΜΧ. Έλαβε μέρος εις την Μικρασιατικήν Εκστρατείαν, όπου του είχε ανατεθή ως αρίστου τοπογράφου, η χαρτογράφησις όλης της κατεχομένης περιοχής, συνάπτων μάχας με τον λόχον του προς τους ατάκτους Τσέτας που του επετίθοντο όπου τον συνήντον. Δια την δράσιν του αυτήν τού απενεμήθη το ανώτατον παράσημο «Γεωργίου Ά μετά ξιφών», το οποίον εδίδετο μόνον εις τους ανωτάτους βαθμούς, ενώ ο ίδιος ήτο την εποχήν εκείνην λοχαγός. Στη ίδια εκστρατεία σκοτώθηκε πολεμώντας εις άλλο σημείο της Μικρασίας, επίσης ανθυπολοχαγός, αδελφός του Αθανάσιος (γεν. 1897) την 11η Ιουνίου 1921.

Τον θάνατο του αδερφού του πληροφορήθηκε ο Αναστάσιος με το να ακούσει εις το παρασύνθημα το όνομα Αθανάσιος Νταλίπης, δεδομένου ότι ως παρασύνθημα εδίδοντο τα ονόματα φονευθέντων αξιωματικών εις την μάχην. Το 1923 αποχώρησε από τις τάξεις του στρατού και φοίτησε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Ε.Μ.Π) στη σχολή τοπογράφων μηχανικών, (αριθμός ΤΕΕ 1939, αριθμός ΤΣΜΕΔΕ 1508), Στη συνέχεια εργάστηκε, ιδρύσας με άλλους συναδέλφους του την Τεχνικήν Εταιρείαν «Αθηνά» ως τοπογράφος μηχανικός, σε έργα βασικά οδοποιίας, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, κερδίσας πολλά χρήματα. Παράλληλα, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1920 διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Δυτικομακεδόνων Αθηνών.

Παιδικά Χρόνια  Πρώιμη Πολιτική Καριέρα