Η αιχμαλωσία από τους τούρκους των δύο ελλήνων αξιωματικών, γεννά πολλά ερωτηματικά, τα οποία στον κατάλληλο χρόνο θα πρέπει να ερευνηθούν και να απαντηθούν.

Αγαπητέ κύριε Μπαϊρακτάρη.

Η αιχμαλωσία από τους τούρκους των δύο ελλήνων αξιωματικών, γεννά πολλά ερωτηματικά, τα οποία στον κατάλληλο χρόνο θα πρέπει να ερευνηθούν και να απαντηθούν.

Και πρώτα από όλα πρέπει να ερευνηθεί ο τόπος στον οποίο έγινε η αιχμαλωσία τους,

Ήταν πράγματι σε τουρκικό έδαφος η όχι.

Δεύτερο ερώτημα είναι από ποιους έγινε η σύλληψη τους.

Ήταν μια συνηθισμένη τουρκική περίπολος αντίστοιχη της δικιάς μας ή επρόκειτο για τμήμα ειδικών δυνάμεων.

Και αν ήταν μια συνηθισμένη περίπολος, γιατί οι δύο αξιωματικοί μας δεν αντέδρασαν και δεν χρησιμοποίησαν τον οπλισμό τους.

Φαντάζομαι και τον κατάλληλο οπλισμό είχαν και εν πάσει περιπτώσει, σε περιπολία ευρίσκοντο και όχι σε περίπατο στο δάσος.

Αν πάλι ήταν τμήμα των τουρκικών ειδικών δυνάμεων, και τους αιφνιδίασαν και πάλι είναι υπόλογοι, που δεν είχαν λάβει τα μέτρα τους, και για αυτή ακόμα τη περίπτωση και δεν αντέδρασαν ανάλογα.

Αυτά τα ερωτήματα βέβαια δεν θα απαντηθούν τώρα, αλλά και όταν απαντηθούν, είμαι βέβαιος ότι θα παραμείνουν άγνωστα στο ευρύ κοινό. Αυτό συνέβη άλλωστε και κατά την εκστρατεία των Βρετανών για την απελευθέρωση των νήσων Φώκλαντς(Falklands) κατά το 1982, όπου οι Βρετανοί έχασαν, από βολή πυραύλου Exocet των Αργεντινών, το πιο μοντέρνο καταδρομικό τους το HMS Sheffield. Για χρόνια η έρευνα των συνθηκών βυθίσεως θεωρείτο άκρως απόρρητη, και μόνο τελευταία δόθηκε στη δημοσιότητα καταλογίζοντας βαρύτατες αμέλειες και αντιεπαγγελματισμό σε μέρος των αξιωματικών του πλοίου και οι οποίες αμέλειες, είχαν τότε αποκρυβεί με εντολή της κυβερνήσεως, για να μη πέσει το ηθικό των στρατευμάτων. Εδώ κλείνουμε την παρένθεση.

Σαν συμπέρασμα τώρα, θα πρέπει η στρατιωτική ηγεσία να βγάλει τα απαραίτητα διδάγματα, ώστε να μη ξανασυμβούν τέτοια περιστατικά που δεν τιμούν τον ελληνικό στρατό.

Γενικώτερα πάντως, παρατηρούμε ότι τα τελευταία χρόνια, συμβαίνουν τέτοια γεγονότα, όπου ο στρατιώτης φροντίζει περισσότερο για την ατομική του ασφάλεια και όχι στο να φέρει σε πέρας την δουλειά για την οποία έχει εκπαιδευτεί, και η οποία αποτελεί και το λόγο υπάρξεως του στο στράτευμα.

Ας θυμηθούμε εδώ την συμπεριφορά του Ολλανδικού στρατιωτικού τμήματος στη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας το 1995, όπου για να μη διακινδυνεύσουν κατ ελάχιστον απέναντι στους Σερβοβόσνιους, εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, με αποτέλεσμα την σφαγή των οκτώ χιλιάδων μουσουλμάνων της Βοσνίας,

Αλλά και το δικό μας εκστρατευτικό σώμα στο Κόσοβο, που είχε αναλάβει τη φύλαξη ιστορικών μοναστηριών της περιοχής, το μόνο που πέτυχαν τελικά ήταν να γυρίσουν σώοι στη βάση τους, αφήνοντας τα μοναστήρια στο έλεος των Κοσοβάρων ατάκτων.

Ας ελπίσουμε ότι τα παθήματα θα γίνουν μαθήματα.

Με εκτίμηση

Γιάννης Αναστ. Νταλίπης

Πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ