Το χωρίον Μπούμπεσι κατελήφθη υπό του τάγματος μου και ειδικώτερον από τον 7ον Λόχον διοικούμενο από τον υπολοχαγόν κ.Ι. Ζαχαρόπουλο. Οι Ιταλοί οχυρωμένοι εις τα σπίτια του χωρίου ανθίσταντο μετά λύσσης. Κάθε σπίτι είχε μεταβληθεί εις ένα μικρό φρούριον. Από τα παράθυρα ερρίπτοντο χειροβομβίδες ή πολυβολισμοί. Συνέστησα εις τον κ. Ζαχαρόπουλον σύνεσιν ίνα μη έχομεν μεγάλας απωλείας.

Το χωρίον Μπούμπεσι κατελήφθη υπό του τάγματος μου και ειδικώτερον από τον 7ον Λόχον διοικούμενο από τον υπολοχαγόν κ.Ι. Ζαχαρόπουλο. Οι Ιταλοί οχυρωμένοι εις τα σπίτια του χωρίου ανθίσταντο μετά λύσσης. Κάθε σπίτι είχε μεταβληθεί εις ένα μικρό φρούριον. Από τα παράθυρα ερρίπτοντο χειροβομβίδες ή πολυβολισμοί. Συνέστησα εις τον κ. Ζαχαρόπουλον σύνεσιν ίνα μη έχομεν μεγάλας απωλείας. Ήρχισεν η πολιορκία των οικιών όπου είχαν οχυρωθεί και ανθίσταντο εισέτι οι Ιταλοί. Ο κ. Ζαχαρόπουλος ηγούμενος ομάδος ανδρών του λόχου του και χωρίς να αναμείνει την άφιξιν του Όλμου, δι ου θα εβάλετο η κατεχομένη οικία, ορμά προ της θύρας αψηφών τους κινδύνους και δι ενός ισχυρού λακτίσματος αναγκάζει ταύτην να υποχωρήσει. Μόνος αυτός ευρέθη ενώπιον 80 Ιταλών υπό τις διαταγές εις λοχαγός με το πιστόλι στο χέρι.

Κατάπληκτοι οι Ιταλοί προ του θάρρους ή καλλίτερον προ του θράσους του Ζαχαρόπουλου αντί άλλης ενεργείας επροτίμησαν να σηκώσουν τα χέρια και να παραδοθούν (σαν γαϊδούρια) Ηρώτησα τον λοχαγόν βραδύτερον διατί παρεδόθη και δεν επροτίμησε να αυτοκτονήσει αφού δεν εφονεύθη μαχόμενος ως πράττουμε οι ιδικοί μας αξιωματικοί. Ο εν λόγω λοχαγός ,έφεδρος, καθηγητής πολυτεχνείου ως ωμολόγησε απάντησε Σείς πολεμάτε δι εν ιδανικόν την ελευθερίαν Σας για μας ο πόλεμος αυτός δεν έχει ιδανικά. Άλλο επεισόδιο χαριτωμένο συνέβη με τον ανθ/γον κ. Π. Ευτυχίδην, διοικητού του 6ου Λόχου κατά την μάχην Μάλι Σέβρανος. Οι Ιταλοί ανατραπέντες από την κορυφογραμμή ετράπησαν εις φυγήν προς τα ανατολικά αντερείσματα του Μάλι Σέβρανος αλλά ευρέθησαν υπό τα δραστικά πυρά του λόχου του Ευτυχίδου.

Εις μίαν στιγμήν κραυγάζει κατ΄εντολήν του Ευτυχίδου γνώστης της ιταλικής στρατιώτης « Ιταλοί παραδοθείτε » Εκείνοι εξηκολούθουν την υποχωρητική πορείαν ότε εδέχθησαν ριπάς πολυβόλων του Λόχου Ευτυχίδου. Και με την δευτέραν προειδοποίησιν δεν παρεδίδοντο. Με την τρίτη όμως και βλέποντας ότι ουδείς θα εσώζετο από το δραστικό και φονικό πυρ των στρατιωτών μας εσήκωσαν λευκά μανδύλια. Τότε ο Ευτυχίδης διέταξε δύο στρατιώτες να προχωρήσουν. Εις τους δύο αυτούς παρεδόθησαν 100 Ιταλοί. Ο Ιταλός είναι δειλός, δόλιος και δολοφόνος. Εις την μάχη προς…………. εις ένα πετρώδη λόφον(1080) εκυκλώθηκαν πολλοί Ιταλοί και ενώ εσήκωναν τα χέρια να παραδοθούν και οι δικοί μας από τον ενθουσιασμό πετάχτηκαν όρθιοι χωρίς να προφυλαχθούν αιφνιδίως πίπτουν πρηνείς και αποκαλύπτουν τας κάννας των πολυβόλων τους άτινα έβαλαν και εθέρισαν τους δικούς μας. Εννοείται ότι και τα πολυβόλα περιείλθαν εις χείρας μας αλλά ουδείς αιχμάλωτος εκ των υπερασπιζόντων την οχυράν αυτήν κορυφή. Όλοι εφονεύθησαν. Όταν παραδίδονται φιλούν τα χέρια μας και λένε bonno Greco,bonno commandante.

Το θαύμα που συντελείται εκεί εις τα άγρια και απρόσιτα αλβανικά βουνά από τους στρατιώτες μας δεν είναι δυνατόν να εξηγηθεί και που να το αποδόση. Η αντοχή των ανδρών μας έφθασεν εις το ακρότατον όριον της ανθρωπίνης αντοχής. Μάχονται συνεχώς από τις 28 Οκτωβρίου του 1940 υπό τας δυσμενεστάτας καιρικάς συνθήκας. Μακράν δημοσίων οδών εις εδάφη ορεινά, αραιότατα κατοικημένα υπό ανυπόφορον ψύχος, άλλοτε υπό βροχής και άλλοτε υπό χιόνας. Είναι υποχρεωμένοι οι στρατιώτες μας να βαδίζουν και να μάχονται πολλάκις νήστεις. Βρεγμένοι ως το κόκκαλο με κρυοπαγήματα πολλά πρώτου και δευτέρου βαθμού εξακολουθούν να παραμένουν εις την πρώτην γραμμήν μαχόμενοι χωρίς να μεμψιμοιρούν ως συνέβαινε εις τους άλλους πολέμους. Μόνον έλεγαν « Άτιμε Μουσολίνι που θα μας πάς » Πως πολεμούν οι Ιταλοί και οι δικοί μας. Οι Ιταλοί στρατιώται είναι πειθαρχικοί. Υπακούουν τυφλώς τους αξιωματικούς των ήτινες αξιωματικοί τους κρατούν εις απόστασιν. Δεν υπάρχει μεταξύ αυτών ψυχική επαφή. Κρατούν τας θέσεις των μέχρις ότου κυκλωθούν ή μέχρι ιδούν τους στρατιώτες μας πλησιάζοντας με την λόγχη εφ΄όπλου.

Τότε κατά κανόνα σηκώνουν τα χέρια των και παραδίδονται. Τώρα τελευταία δεν φεύγουν διότι τους υποχωρούντες βάλουν διά των πολυβόλων οι όπισθεν της πρώτης γραμμής ευρισκόμενοι φασίσται. Με άλλους λόγους οι Ιταλοί υποχρεούνται να πολεμούν. Ευρέθη είς τι πολυβολείον δεμένος εις το πολυβόλον νεκρός στρατιώτης, τον έδεσαν ίνα μη φύγη. Τους λείπει η ψυχή. Έχουν χάσει το επιθετικόν πνεύμα από τις πρώτες ακόμα επιχειρήσεις και δεν είναι δυνατόν να επαναφέρει τούτο ο καβαλιέρο με τις επιθέσεις που εξαπολύει εναντίον των γραμμών μας και οίτινες ;;;;;;;;;;;;;; πολύ, ούτε η παρουσία αυτού του Μουσολίνι. Μεθ΄εκάστην κατάληψιν τοποθεσίας υπό των στρατευμάτων μας διενεργείται υπό των Ιταλών αντεπίθεσης προς ανακατάληψιν της τοποθεσίας, αι οποίαι κατά κανόνα αποτυγχάνουν με πολλάς δι ΄αυτούς απωλείας. Ο Ιταλικός Στρατός είναι εφοδιασμένος με όπλα μεγαλυτέρας παροχής πυρός. Έχει ιδίως πολλούς όλμους και ολμίσκους. Άφθονα πυρομαχικά. Έχει πολύ πυροβολικόν αλλά χειρίστους πυροβολητάς. Η αστοχία είναι το χαρακτηριστικόν γνώρισμα των πυροβολητών του εχθρού. Λέγει κανείς ότι βάλουν ασκόπως.

Τέλος οι Ιταλοί διαθέτουν μεγάλην αεροπορίαν αλλά τα αποτελέσματα της υπήρξαν κατ΄αναλογίαν μηδαμινά. Ουδέποτε δε ηδυνήθησαν ν΄αντεπεξέλθουν κατά τας αερομαχίας εναντίον ολιγαριθμοτέρων ημετέρων αεροπλάνων. Όπου δε εγνώριζαν ότι υπήρχαν αντιαεροπορικά πυροβόλα ίπταντο εις ύψη μεγάλα, κατά συνέπειαν τα αποτελέσματα των βομβαρδισμών ήσαν μηδαμινά. Μόνο όταν εγνώριζαν ότι δεν υπήρχεν αντίπαλος (αεροπλάνα ή αντιεροπορικά πυροβόλα)τότε κατήρχοντο εις χαμηλά ύψη να βομβαρδίσουν ή να πολυβολίσουν, πάντοτε άστοχα. Οι στρατιώται μας είναι πραγματικοί ήρωες. Αι γραφόμεναι εκεί σελίδες της ελληνικής ιστορίας είναι αι ενδοξότεραι. Ο Έλλην στρατιώτης ανεδείχθη αντάξιος των προγόνων του και δικαίως κινεί τον θαυμασμό όλου του κόσμου. Γνωρίζει διατί μάχεται. Όλοι ανεξαιρέτως .Και οι αγρόται και οι εργάται. Γνωρίζουν ότι ο αγών που ηναγκάσθη να διεξαγάγη η πατρίς μας είναι « Αγών υπέρ των όλων » Επί τέσσαρας μήνας, υπό τας πλέον δυσμενείς καιρικάς συνθήκας, εις άξενα εδάφη, στερούμενα συγκοινωνιών, αγωνίζεται χωρίς ποτέ να μεμψιμοιρίση.

Πολύ γρήγορα εξοικιώθη με τον πόλεμον. Αντοχή εις την πείναν εις τας πορείας,εις την αϋπνίαν, εις το ψύχος. Περιφρονεί τον θάνατον. Λυπείται όταν τραυματίζονται ή φονεύονται οι σύντροφοί του και περισσότερον όχι διότι εφονεύθησαν ή ετραυματίσθησαν αλλά διότι αραιώνουν οι τάξεις των μαχητών. Ουδείς ποτέ εσκέφθη ότι είναι δυνατόν να αιχμαλωτισθεί. Οι αιχμάλωτοι μας είναι ζήτημα αν υπερβαίνουν την χιλιάδα. Εκείνο που τους παρηγορεί, που τους εμπνέει είναι αι ειδήσεις που λαμβάνουν από το εσωτερικόν ,από τους οικείους και φίλους των. Ευτυχώς όλαι αι επιστολαί είναι γραμμέναι εις πνεύμα ηρωϊκόν. Όλοι οι Έλληνες είτε εις την πρώτην γραμμήν ευρίσκονται, είτε εις το εσωτερικόν ζούμε με μίαν σκέψιν, με ένα πόθον να νικήσωμεν. Και θα νικήσωμεν. Είναι θέλημα θεού. Η Ελλάδα μας, που έδωσε άλλοτε τον πολιτισμόν εις την βάρβαρη ευρώπη, η Ελλάδα μας γνωρίζει να ζεί ελεύθερη και να θυσιάζεται για την ελευθερίαν της.