Με την παρατηρούμενη τους τελευταίους μήνες αύξηση σε επικίνδυνο πλέον βαθμό των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών, θα ήθελα να σου διατυπώσω μερικές σκέψεις μου στο παραπάνω θέμα.

ΑΡΘΡΟ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΔΟ ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Αγαπητέ κύριε Μπαϊρακτάρη, Με την παρατηρούμενη τους τελευταίους μήνες αύξηση σε επικίνδυνο πλέον βαθμό των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών, θα ήθελα να σου διατυπώσω μερικές σκέψεις μου στο παραπάνω θέμα. Η Ελλάδα, με εξαίρεση την αρχαιότητα, δεν είχε τους τελευταίους αιώνες αποικίες πουθενά στο κόσμο. Διαφέρουμε σε αυτό το σημείο, από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. που και πολλές είχαν αποικίες, αλλά και εκμεταλλεύτηκαν σε απίστευτο βαθμό τους κατοίκους αυτών των αποικιών. Ένα δε από τα πολλά επιχειρήματα που προέβαλαν στους διαμαρτυρομένους αυτόχθονες ήταν και το ότι μπορούσαν να έχουν βρετανικό ή γαλλικό ή ισπανικό διαβατήριο και άρα κακώς διαμαρτυρόντουσαν. Με τα παραπάνω θέλω να τονίσω ότι οι χώρες αυτές (Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Βέλγιο κλπ.) έχουν μία ιστορική υποχρέωση να δέχονται, έστω σε ελεγχόμενο βαθμό μετανάστες από τις πρώην αποικίες τους Η πατρίδα μας όμως δεν έχει καμία τέτοια ηθική υποχρέωση.. Το δε επιχείρημα, ότι η πατρίδα μας ήταν και αυτή χώρα μεταναστών, είναι μερικώς μόνο αληθινό. Γιατί άλλο είναι να μεταναστεύεις μετά από διακρατικές συμφωνίες με όλα τα νόμιμα έγγραφα χαρτιά και εξασφαλισμένη εργασία (βλέπε περίοδο μεταπολεμική με την έξαρση της μεταναστεύσεως σε δυτική Ευρώπη, Αμερική ή Αυστραλία) και άλλο να εισέρχεσαι λαθραία στη χώρα και να το παίζεις πρόσφυγας η πολιτικός φυγάς με μόνο σκοπό να βελτιώσεις το βιοτικό σου επίπεδο. Και η βελτίωση αυτή γίνεται κατά τεκμήριο σε βάρος των κατοίκων της πατρίδας μας. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε εργασιακά θέματα αλλά κυρίως στην επιβάρυνση όλων των δομών της πολιτείας μας (νοσοκομεία, σχολεία κλπ)πέραν και του σοβαρότατου θέματος της ασφάλειας, όπου πλέον δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις χωρίς να κινδυνεύεις να πέσεις θύμα αλλοδαπών κακοποιών.

Ας μη αναφερθούμε τέλος στην ολική τουριστική καταστροφή που κινδυνεύουν τα παραμεθόρια νησιά μας. Πέραν όμως των πιο πάνω σημείων ,το πιο σοβαρό αλλά και μακροχρόνιο πρόβλημα, που θα το βρούν μπροστά τους τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας είναι η αλλοίωση της δημογραφικής σύνθεσης της πατρίδας μας. Η πατρίδα μας τα μεταπολεμικά χρόνια είχε τη τύχη, για πρώτη φορά ίσως στην μακραίωνα ιστορία της, να έχει ένα ομοιογενή πληθυσμό. Συνέβαλε σε αυτό και η συγκέντρωση των Ελλήνων από πολλές χώρες που ήταν εγκατεστημένοι όπως την Αίγυπτο, Ρωσία, Τουρκία, Βαλκανικές χώρες κλπ., συνήθως όχι βέβαια υπό τις καλύτερες συνθήκες. Νομίζει κανένας καλόπιστος έλληνας, όχι βέβαια από τους δήθεν διεθνιστές, προοδευτικούς, φιλελεύθερους, αναρχικούς - που και αυτοί όταν έρθει η ώρα της αποφάσεως θα συμπεριφερθούν πολύ διαφορετικά από όσα σήμερα ισχυρίζονται-ότι αυτοί οι μετανάστες με τις ιδιαιτερότητες τους-θρησκευτικές, πολιτισμικές, μορφωτικές, γλωσσικές, ιστορικές μνήμες, θα μπορέσουν σε ιστορικά προβλεπόμενο χρόνο να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία. Προσωπικά δεν το πιστεύω.

Αντίθετα φοβάμαι ότι, με τον αυξημένο ποσοστό γεννήσεων σε σχέση με εμάς τους έλληνες, σε μερικά χρόνια θα αποτελούν σημαντική μερίδα του πληθυσμού της χώρας με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός, ότι μία σημαντική μερίδας νέων ελλήνων με εξαιρετικές σπουδές και ικανότητες, που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό και οι οποίοι δυστυχώς δεν προβλέπω κατά το μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος τους να επιστρέψουν για μόνιμη εγκατάσταση στην πατρίδα μας, δημιουργεί μια εκρηκτική κατάσταση.. Δεν τολμώ να προτείνω τι πρέπει να γίνει για να μη βρεθούμε, σε κάποιο όχι μακρινό διάστημα, ξένοι στον τόπο μας. Ότι όμως και αν αποφασιστεί να γίνει, για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, πρέπει να γίνει σήμερα. Αύριο θα είναι πολύ αργά. Με εκτίμηση Γιάννης Αναστ. Νταλίπης