Παρατηρούμε τώρα τελευταία μία έξαρση των δημοσιευμάτων σχετικά με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Τα δημοσιεύματα αυτά ποικίλουν.

Αγαπητέ κύριε Μπαϊρακτάρη,

Παρατηρούμε τώρα τελευταία μία έξαρση των δημοσιευμάτων σχετικά με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Τα δημοσιεύματα αυτά ποικίλουν. Άλλοτε προσπαθούν να δικαιολογήσουν την κατά γενική παραδοχή αποτυχημένη πρωθυπουργική του θητεία, άλλοτε αναφέρονται σε περιστατικά της καθημερινής του ζωής ή της οικογένειας του με δόση μεγάλης συμπάθειας κλπ. Διερωτάται λοιπόν κανείς τι έγινε και ξαφνικά μας προέκυψε αυτό το κύμα των δημοσιευμάτων για τον κατά τα άλλα ξεχασμένο και σιωπηλό πρώην πρωθυπουργό. Κατά τη γνώμη μου το όλο θέμα αφορά την επιδίωξη του πρώην πρωθυπουργού να μεταπηδήσει στην προεδρία της δημοκρατίας. Άλλωστε η επί χρόνια σιωπή του και η αποχή του από οτιδήποτε αφορούσε τον δημόσιο βίο, σε αυτό ακριβώς αποσκοπούσε. Και μη μου πείτε ότι έχουν καμία σημασία, οι διαψεύσεις περί του μη ενδιαφέροντος του πρώην πρωθυπουργού για την ανωτέρω θέση, των σχετικών κύκλων του περιβάλλοντος του (άχ αυτοί οι κύκλοι πιά!). Είναι γνωστό άλλωστε, ότι και την εποχή που επρόκειτο να γίνουν αρχαιρεσίες για την εκλογή του νέου προέδρου του κόμματος της νέας δημοκρατίας, ο ίδιος διακήρυττε ότι δεν ενδιαφέρεται για την θέση, ενώ στην πραγματικότητα έκανε το παν για την εκλογή του. Είναι επίσης γνωστή η τάση της οικογένειας Καραμανλή, να δηλώνουν ότι θυσιάζονται, παρά την θέληση τους για να ικανοποιήσουν την γενική λαϊκή απαίτηση, και να έρθουν σαν σωτήρες. Νομίζω, είναι καιρός πλέον, η δεξιά παράταξη που τόσα έχει προσφέρει στον τόπο μας, να ξαναγυρίσει στις ρίζες της, το Λαίκό δηλαδή κόμμα και να αυτονομηθεί από συγκεκριμένες οικογένειες, που επειδή μια περίοδο κάποια από τα μέλη της προσέφεραν με επιτυχία στον τόπο, οι απόγονοι αυτών θέλουν να έχουν το προνόμιο της συνεχούς παρουσίας στα δημόσια πράγματα ακόμα και αν η πολιτεία τους υπήρξε καταστροφική για τον τόπο.

Με εκτίμηση Γιάννης Αναστασίου Νταλίπης.